Atypia – Wikipedia, wolna encyklopedia

Atypia – zespół nieprawidłowych cech w budowie komórek. Jednak nie każda komórka atypowa jest komórką nowotworową, natomiast każda komórka nowotworowa jest komórką atypową^[1].

Do cech atypii zalicza się^[1][2]:

• zwiększenie stosunku jądrowo-cytoplazmatycznego – wzrost objętości jądra w stosunku do cytoplazmy
• polimorfizm wielkości komórek (anizocytoza)
• powiększenie się komórek
• zmiana kształtu komórek (anizocytoza)
• zwiększona liczba jąder komórkowych
• polimorfizm wielkości jąder komórkowych
• nieregularny obrys jąder komórkowych
• hyperchromatoza – zwiększenie ilości DNA w komórkach, co jest obserwowane jako intensywniejsze wybarwienia zawartego DNA
• heterochromazja – nierównomierne wybarwienie w związku z nierównomiernym rozmieszczeniem chromatyny
• duże jąderko i większa liczba jąderek
• nieregularne pogrubienie błony komórkowej
• patologiczne mitozy – zwiększona liczba figur mitotycznych i wielobiegunowe metafazy w kształcie liter X, Y, H lub inne nieprawidłowe ułożenie chromosomów
• gromadzenie się chromatyny w karioplaźmie lub utworzenie z niej warstwy pod błoną komórkową (marginacja)
• wchłanianie jednej komórki nowotworowej przez inną (kanibalizm)

• Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała: Patologia znaczy słowo o chorobie. Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2003. ISBN 83-88857-65-7.
• Stefan Kruś, Ewa Skrzypek-Fakhoury: Patomorfologia kliniczna. Warszawa: PZWL, 2007. ISBN 978-83-200-3283-3.