Błyszczanowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błyszczanowicz − polski herb szlachecki, odmiana herbu Ostoja

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu czerwonym, między dwoma krzyżami kawalerskimi w pas, ułożonymi skośnie, miecz o głowni srebrnej i rękojeści złotej.

Klejnot: pięć piór strusich.

Labry czerwone podbite złotem.

Dyplom z archiwum guberni kijowskiej, 1806 rok.

Herb ten, jako herb własny, przysługiwał jednej tylko rodzinie herbownych:

Błyszczanowicz.

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Błyszczanowicz z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla