K-323 50 let SSSR – Wikipedia, wolna encyklopedia

K-323 „50 let SSSR”
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Projekt

671

Oznaczenie NATO

Victor I

Historia
Stocznia

Zakład 402

Początek budowy

5 lipca 1968

Wodowanie

14 marca 1970

 Marynarka Wojenna ZSRR
Wejście do służby

29 października 1970

Wycofanie ze służby

31 lipca 1996

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


3650 ton
4830 ton

Długość

89 metrów

Szerokość

10,6 metra

Zanurzenie

7,2 metra

Zanurzenie testowe

400 metrów

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Materiał kadłuba

AK-29

Napęd
2 reaktory WM-4P
1 turbina parowa (31 000KM)
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


12 węzłów
33 węzły

Uzbrojenie
18 torped ZOP
Wyrzutnie torpedowe

6 x 533 mm

Załoga

76

K-323 „50 let SSSR”, później B-323radziecki myśliwski okręt podwodny z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor I). Jako jedyny okręt bazowego projektu 671 nosił oprócz oznaczenia nazwę: „50 let SSSR” (50 lat ZSRR)[1].

Budowę okrętu rozpoczęto 5 lipca 1968 roku, 14 marca 1970 roku zwodowano go w Zakładzie nr 402 w Leningradzie. Jednostka została przyjęta do służby w marynarce radzieckiej 29 października 1970 roku, gdzie służyła we Flocie Północnej do 1995 roku.

Okręt został zbudowany w układzie dwukadłubowym, z kadłubem sztywnym wykonanym ze stali o zwiększonej ciągliwości AK-29. Okręt o długości 93 metrów wypierał na powierzchni 3650 ton i 4830 ton w zanurzeniu. Napęd jądrowy zapewniany przez dwa reaktory wodno-ciśnieniowe WM-4P z jedną turbiną parową o mocy 31 000 KM, wraz z opływowym kadłubem lekkim i kioskiem zapewniał mu prędkość podwodną 33 węzłów. Jednostka została wyposażona w sześć wyrzutni torpedowych kalibru 533 mm dla 18 torped przeciwpodwodnych oraz aktywno-pasywny sonar Rubin MGK-300.

Podstawowym zadaniem operacyjnym okrętu było zwalczanie amerykańskich strategicznych okrętów rakietowych systemu Polaris-Poseidon oraz nuklearnych myśliwskich okrętów podwodnych państw NATO.

K-323 we wrześniu–październiku 1971 roku wraz z K-38 odbył rejs pod lodami Arktyki[2].

W 1990 roku wraz z innymi okrętami tego typu został przeklasyfikowany z krążowniczego okrętu podwodnego na duży okręt podwodny (ros. bolszyj), co pociągnęło zmianę oznaczenia z litery K na B[3].

Okręt wycofano ze służby 31 lipca 1996 roku[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 9.
  2. Iljin i Kolesnikow 2000 ↓, s. 11.
  3. Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli SSSR i Rossii 1945 – 1995 g. Wyd. III. Jakuck: 1994, s. 38. (ros.).
  4. Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli Rossii 1997–1998 g. Wyd. V. Jakuck: 1997, s. 145. (ros.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K.J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
  • Project 671 Victor class - ship list. GlobalScurity.org. [dostęp 2017-09-24]. (ang.).
  • Władimir Iljin, Aleksandr Kolesnikow. Otieczestwiennyje atomnyje podwodnyje łodki. „Tiechnika i Woorużenije”. 5-6/2000, maj-czerwiec 2000. (ros.).