BAP Islay (1973) – Wikipedia, wolna encyklopedia

BAP Islay (S-35)
	; „Islay” (2014)
Klasa	okręt podwodny
Typ	209/1100
	Historia
Stocznia	Howaldtswerke-Deutsche Werft, Kilonia
Położenie stępki	15 maja 1971
Wodowanie	11 października 1973
	Marina de Guerra del Perú
Wejście do służby	29 sierpnia 1974
Los okrętu	w służbie (stan na 2018)
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 1105 ton; 1230 ton
Długość	54,4 m
Szerokość	6,2 m
Zanurzenie	5,5 m
Zanurzenie testowe	250 m
Rodzaj kadłuba	jednokadłubowy
	Napęd
	4 silniki wysokoprężne, 1 silnik elektryczny o mocy 5000 KM; 1 śruba
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 11 węzłów; 21 węzłów
Zasięg	8600 Mm przy prędkości 4 węzłów na chrapach
	Sensory
	sonar aktywny STN Atlas CSU-3Z, sonar pasywny GHG AN 5039A1
	Uzbrojenie
	14 torped
Wyrzutnie torpedowe	8 x 533 mm
	Wyposażenie
	system kierowania ogniem H.S.A. Mk 8, radar nawigacyjny Calypso, telefon podwodny, 2 peryskopy
Załoga	31
	Multimedia w Wikimedia Commons

BAP Islay (S-35) – peruwiański okręt podwodny z lat 70. XX wieku, jeden z dwóch zakupionych przez Peru niemieckich okrętów podwodnych typu 209/1100. Został zwodowany 11 października 1973 roku w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft w Kilonii i przyjęty do służby w Marina de Guerra del Perú(inne języki) 29 sierpnia 1974 roku. Okręt nadal znajduje się w aktywnej służbie (stan na 2018 rok).

Projekt i budowa

BAP^[a] „Islay” jest jednym z kilkudziesięciu zbudowanych okrętów niemieckiego eksportowego typu 209, zaprojektowanego w biurze konstrukcyjnym Ingenieurkontor Lübeck^[1]. Okręt należy do pierwszej serii jednostek, nazwanej na podstawie przybliżonej wyporności 209/1100^[2]^[3]^[b].

Jednostka została zamówiona przez rząd Peru w 1969 roku^[3]^[4] i zbudowana w stoczni Howaldtswerke-Deutsche Werft w Kilonii (numer budowy 53)^[2]^[3]. Stępkę okrętu położono 15 maja 1971 roku^[2]^[5]^[c], a został zwodowany 11 października 1973 roku^[2]^[3].

Dane taktyczno–techniczne

„Islay” jest średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej^[6]^[7]. Długość całkowita jednostki wynosi 54,4 metra, szerokość 6,2 metra i zanurzenie 5,5 metra^[5]^[8]^[d]. Kadłub ma średnicę 6,2 metra, a wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosi 11,3 metra^[2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosi 1105 ton (bez zbiorników balastowych), a w zanurzeniu 1230 ton^[5]^[8]^[e]. Okręt napędzany jest na powierzchni i w zanurzeniu przez dwustojanowy silnik elektryczny Siemens o mocy 5000 KM (3680 kW) przy 200 obr./min^[2]^[f], zasilany z czterech baterii akumulatorów po 120 ogniw o łącznej pojemności 11 500 Ah^[g], ładowanych przez generatory AEG o mocy po 550 KM, poruszane czterema czterosuwowymi, 12-cylindrowymi silnikami wysokoprężnymi Maybach Mercedes-Benz MB 820 o mocy 600 KM przy 1450 obr./min każdy^[2]^[h]. Jednowałowy układ napędowy pozwala osiągnąć prędkość 11 węzłów na powierzchni i 21 węzłów w zanurzeniu (na chrapach 12 węzłów)^[2]^[i]. Zasięg wynosi 8600 Mm 4 węzłów na chrapach^[2]. Ster krzyżowy, umiejscowiony przed pięciołopatową śrubą napędową^[2]. Zbiorniki mieszczą 50 ton paliwa (dodatkowo 13 ton w zbiornikach balastowych)^[2]. Oprócz tego okręt zabiera 4 tony oleju smarowego, 31 ton wody sanitarnej i 19 ton wody pitnej^[2]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosi 250 metrów, a autonomiczność 50 dób^[2]. Okręt ma dwa główne zbiorniki balastowe oraz dziobowe i rufowe zbiorniki trymujące^[7]^[9].

Okręt wyposażony jest w osiem dziobowych wyrzutni torped kalibru 533 mm, z łącznym zapasem 14 torped typu SST-4(inne języki)^[2]^[5]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało początkowo radar nawigacyjny Calypso, telefon podwodny, system kierowania ogniem (przelicznik torpedowy) H.S.A. Mk 8 Mod 24, sonar STN Atlas CSU-3Z, sonar pasywny (GHG) AN 5039A1 i bierne urządzenie pomiaru odległości DUUX-2^[2]^[5]. Prócz tego okręt posiada dwa peryskopy, dwie tratwy ratunkowe, kotwicę i pętlę demagnetyzacyjną^[2].

Załoga okrętu składa się z 6 oficerów oraz 25 podoficerów i marynarzy^[1]^[2].

Służba

Po ukończeniu, w czerwcu 1974 roku okręt przeszedł próby morskie^[2]^[6]. 29 sierpnia 1974 roku jednostkę pod nazwą BAP „Islay” przyjęto do służby w Marina de Guerra del Perú(inne języki)^[7]^[10]. Okręt otrzymał numer taktyczny S-45, zmieniony następnie na S-35^[2]^[6].

W 1986 roku „Islay” otrzymał nowy system kontroli uzbrojenia Sepa Mk 3 oraz włoskie torpedy A184^[11]^[12]. W latach 2007–2008 okręt przeszedł w kraju modernizację w ramach programu Delfin II, obejmującą m.in. instalację nowych sonarów PRS-3/15 i CSU-83, wymianę baterii akumulatorów i wyposażenie w nowe torpedy Atlas Elektronik(inne języki) SUT-264^[2]^[5].

Jednostka nadal znajduje się w składzie peruwiańskiej floty (stan na 2018 rok)^[5].

Uwagi

↑ BAP – Buque Armada Peruana – Okręt Marynarki Peruwiańskiej.
↑ Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541, Saunders 2009 ↓, s. 599 i Gogin 2018 ↓ podają, że okręt należy do typu 209/1200.
↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 306, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 podają, że stępkę okrętu położono 15 marca 1971 roku.
↑ Podobne wymiary podaje Ehlers 2013b ↓, s. 86. Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje długość 45,6 metra; Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 podają długość 56 metrów.
↑ Podobne parametry podaje Ehlers 2013b ↓, s. 86. Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje wyporność serii 209/1100 wynoszącą 1106/1207 ton; Moore 1981 ↓, s. 363, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 1185/1290 ton, zaś Moore 1975 ↓, s. 268 990/1290 ton.
↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje, że moc siłowni wynosi 1500 KM.
↑ Łączna masa akumulatorów wynosi 257 ton^[2].
↑ Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 163, Fontenoy 2007 ↓, s. 330, Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 podają, że okręt ma na pokładzie silniki wysokoprężne MTU.
↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje, że okręt osiąga prędkość 10 węzłów na powierzchni i 17,5 węzła w zanurzeniu.

Przypisy

↑ ^a ^b Fontenoy 2007 ↓, s. 330.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Ehlers 2013b ↓, s. 86.
↑ ^a ^b ^c ^d Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 306.
↑ Ehlers 2013a ↓, s. 73.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gogin 2018 ↓.
↑ ^a ^b ^c Moore 1975 ↓, s. 268.
↑ ^a ^b ^c Moore 1981 ↓, s. 363.
↑ ^a ^b Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 163.
↑ Moore 1985 ↓, s. 379.
↑ Saunders 2009 ↓, s. 599.
↑ Sharpe 1990 ↓, s. 441.
↑ Saunders 2004 ↓, s. 541.

Bibliografia

Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VII. „Okręty Wojenne”. Nr 3 (119), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
Hartmut Ehlers. Niemieckie okręty podwodne po II wojnie światowej. Część VIII. „Okręty Wojenne”. Nr 4 (120), 2013. Wydawnictwo Okręty Wojenne, Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Ivan Gogin: ISLAY submarines (1974–1975). Navypedia. [dostęp 2018-12-18]. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1975-76. New York: Franklin Watts, 1975. ISBN 0-531-03251-5. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1981-82. London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1984-85. London: Jane’s Publishing Company Ltd, 1985. ISBN 0-7106-0795-4. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2004–2005. London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
Stephen Saunders (red.): Jane’s Fighting Ships 2009–2010. London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
Richard Sharpe (red.): Jane’s Fighting Ships 1990-91. London: Jane’s Defence Data, 1990. ISBN 0-7106-0904-3. (ang.).

[1] BAP – Buque Armada Peruana – Okręt Marynarki Peruwiańskiej.

[5] Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541, Saunders 2009 ↓, s. 599 i Gogin 2018 ↓ podają, że okręt należy do typu 209/1200.

[8] Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 306, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 podają, że stępkę okrętu położono 15 marca 1971 roku.

[12] Podobne wymiary podaje Ehlers 2013b ↓, s. 86. Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje długość 45,6 metra; Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 podają długość 56 metrów.

[13] Podobne parametry podaje Ehlers 2013b ↓, s. 86. Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje wyporność serii 209/1100 wynoszącą 1106/1207 ton; Moore 1981 ↓, s. 363, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 1185/1290 ton, zaś Moore 1975 ↓, s. 268 990/1290 ton.

[14] Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje, że moc siłowni wynosi 1500 KM.

[15] Łączna masa akumulatorów wynosi 257 ton^[2].

[16] Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 163, Fontenoy 2007 ↓, s. 330, Moore 1981 ↓, s. 363, Moore 1985 ↓, s. 379, Sharpe 1990 ↓, s. 441, Saunders 2004 ↓, s. 541 i Saunders 2009 ↓, s. 599 podają, że okręt ma na pokładzie silniki wysokoprężne MTU.

[17] Fontenoy 2007 ↓, s. 330 podaje, że okręt osiąga prędkość 10 węzłów na powierzchni i 17,5 węzła w zanurzeniu.

[CITEREFFontenoy2007330-2] Fontenoy 2007 ↓, s. 330.

[CITEREFEhlers2013b86-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t ^u Ehlers 2013b ↓, s. 86.

[CITEREFGardinerChumbley1996306-4] Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 306.

[CITEREFEhlers2013a73-6] Ehlers 2013a ↓, s. 73.

[CITEREFGogin2018-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gogin 2018 ↓.

[CITEREFMoore1975268-9] Moore 1975 ↓, s. 268.

[CITEREFMoore1981363-10] Moore 1981 ↓, s. 363.

[CITEREFGardinerChumbley1996163-11] Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 163.

[CITEREFMoore1985379-18] Moore 1985 ↓, s. 379.

[CITEREFSaunders2009599-19] Saunders 2009 ↓, s. 599.

[CITEREFSharpe1990441-20] Sharpe 1990 ↓, s. 441.

[CITEREFSaunders2004541-21] Saunders 2004 ↓, s. 541.

[a]

[1]

[2]

[3]

[b]

[4]

[5]

[c]

[6]

[7]

[8]

[d]

[e]

[f]

[g]

[h]

[i]

[9]

[10]

[11]

[12]