BICEP – Wikipedia, wolna encyklopedia

Detektor BICEP2 pod mikroskopem

BICEP (Background Imaging of Cosmic Extragalactic Polarization) – seria eksperymentów dotyczących mikrofalowego promieniowania tła. Mają one na celu pomiar polaryzacji promieniowania tła, a w szczególności pomiar polaryzacji typu B. W eksperymentach biorą udział trzy generacje instrumentów: BICEP1, BICEP2 oraz Keck. BICEP3 jest w fazie konstrukcji. W marcu 2014 roku eksperymenty potwierdziły istnienie pierwszego typu polaryzacji typu B na poziomie Jednak w opublikowanym we wrześniu 2014 roku przez zespół pracujący przy eksperymencie Planck preprincie stwierdzono, że metodyka postępowania przy pomiarze w eksperymencie BICEP nie pozostawia „czystego” okna, w którym można by dokonać pomiaru modów B bez odjęcia emisji szumu[1].

Główne właściwości instrumentów
Instrument Początek Koniec Częstotliwość Rozdzielczość Detektory (w pikselach)
BICEP 2006 2008 100 GHz 0,93° 50 (25)
150 GHz 0,60° 48 (24)
BICEP2 2010 2012 150 GHz 0,52° 500 (250)
Keck 2011 2011 150 GHz 0,52° 1488 (744)
2012 2012 2480 (1240)
2013 1488 (744)
100 GHz 992
BICEP3 2013 95 GHz 0,37° 2560 (1280)

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. [1409.5738] Planck intermediate results. XXX. The angular power spectrum of polarized dust emission at intermediate and high Galactic latitudes, „Cosmology and Nongalactic Astrophysics (astro-ph.CO) + A&A 586, A133 (2016)”, arxiv.org, DOI10.1051/0004-6361/201425034, arXiv:1409.5738 [dostęp 2017-12-02] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]