Bażant złocisty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bażant złocisty
	Chrysolophus pictus
	(Linnaeus, 1758)
	; Samiec
	; Samica
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	grzebiące
Rodzina	kurowate
Podrodzina	bażanty
Plemię	Phasianini
Rodzaj	Chrysolophus
Gatunek	bażant złocisty
Synonimy
	Phasianus pictus Linnaeus, 1758;
	Phasianus pictus Linnaeus, 1758;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bażant złocisty^[4] (Chrysolophus pictus) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Występuje w środkowych i południowych Chinach^[5], ale został wprowadzony w Wielkiej Brytanii^[2]. Nie wyróżnia się podgatunków^[2]^[5].

Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego wymienia go na liście gatunków stwierdzonych w Polsce, lecz nie zaliczonych do awifauny krajowej (kategoria E w klasyfikacji AERC – pojaw nienaturalny)^[6].

Morfologia

Cechy gatunku: Podobnie jak u innych bażantów – silny dymorfizm płciowy. Dorosły samiec na głowie ma jaskrawożółty czub i szeroki kołnierz, pomarańczowy w czarne paski. Spód ciała i piersi są czerwone, pióra na grzbiecie zielone z ciemną obwódką. Pokrywy skrzydeł są metalicznie niebieskie, plecy i okolice kupra żółte. Samica (kura) ubarwiona skromnie, brązowoszaro.
Wymiary

Długość ciała:
- samiec ok. 110 cm, z czego 75 cm przypada na ogon.
- samica osiąga 65 cm, a 35 cm stanowi ogon.
Rozpiętość skrzydeł: 65–76 cm.

Ekologia

Biotop: Lasy górskie i skaliste wzgórza porośnięte gęstymi krzewami oraz bambusem. W Wielkiej Brytanii lasy mieszane z gęstym runem.
Zachowanie: Bardzo rzadko zrywa się do lotu, spłoszony ucieka piechotą. Jest bardzo skryty.
Lęgi: Koguty to poligamiści i w okresie lęgowym gromadzą wokół siebie do 8 kur. Samica znosi od 6 do 16 kremowych jaj, które wysiaduje przez 22–23 dni.

Hodowla

Odmiany barwne: Jest wiele odmian barwnych bażanta złocistego. Najpopularniejsze z nich to:

bażant złocisty ciemny (Chrysolophus pictus obscurus)
bażant złocisty żółty (Chrysolophus pictus luteus)
bażant złocisty cynamonowy (Chrysolophus pictus infuscatus)

Zobacz też

ptaki obserwowane w Polsce, lecz nie zaliczone do polskiej awifauny

Przypisy

↑ Chrysolophus pictus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c Golden Pheasant (Chrysolophus pictus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
↑ Chrysolophus pictus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phasianini Horsfield, 1821 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-20].
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-20]. (ang.).
↑ Aneks: gatunki stwierdzone w Polsce do 01.07.2018, lecz nie zaliczone do awifauny krajowej. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2019-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)].

Bibliografia

Paul Sterry, Andrew Cleave, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik. Warszawa: Świat Książki, 2007. ISBN 978-83-247-0818-5.
Opisy odmian. papugi.gery.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-15)]. w serwisie Ptaki Egzotyczne on-line

Linki zewnętrzne

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Chrysolophus pictus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Golden Pheasant (Chrysolophus pictus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).

[iucn-3] Chrysolophus pictus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phasianini Horsfield, 1821 (wersja: 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-20].

[ioc-5] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-20]. (ang.).

[kfaneks-6] Aneks: gatunki stwierdzone w Polsce do 01.07.2018, lecz nie zaliczone do awifauny krajowej. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. [dostęp 2019-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-19)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]