Bacciarelli (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Typ herbu | |
---|---|
Pierwsza wzmianka |
Bacciarelli – polski herb szlachecki.
Opis herbu
[edytuj | edytuj kod]Na tarczy dwudzielnej w polu prawym czerwonym pół orła białego w koronie złotej, w polu lewym srebrnym 4 słupy czerwone, na nich gwiazda złota, nad nią i pod nią po rybie srebrnej. W klejnocie nad hełmem bez korony gwiazda jak w tarczy między skrzydłami orlimi nad pojedynczym piórem strusim, czerwonym. Z boku hełmu zwisają pióra strusie, po trzy z każdej strony; środkowe po każdej stronie czerwone[1][2][3].
Historia herbu
[edytuj | edytuj kod]Nadany w 1768 Marcellemu Bacciarelli, dyplom wydany w roku 1771[3].
Herbowni
[edytuj | edytuj kod]Jedna rodzina herbownych (herb własny)[4]:
Bacciarelli.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Za: reprodukcja aktu nobilitacyjnego w Insygniach sybolach i herbach polskich Alfreda Znamierowskiego.
- ↑ Teodor Chrząński: Tablice odmian herbowych Chrząńskiego: [tablice]. Warszawa: Juliusz Ostrowski, Antoni Fiedler, 1909, s. Tablica XXI.
- ↑ a b Adam Boniecki: Herbarz Polski. T. 1. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1899, s. 63,64.
- ↑ S.J. Starykoń-Kasprzycki, Michał Dmowski: Polska encyklopedja szlachecka. T. IV. Warszawa: Drukarnia braci Drapczyńskich, 1936, s. 121.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]Alfred Znamierowski, Insygnia, symbole i herby polskie, Warszawa 2003, ISBN 83-7311-601-X