Background check – Wikipedia, wolna encyklopedia

Background check - proces, który ma na celu sprawdzenie, czy dana osoba jest tym, za kogo się podaje, a w szczególności jej wykształcenia, historii zatrudnienia, karalności, a także innych działań z przeszłości^[1][2]. Częstotliwość, cel i zasadność jego stosowania różnią się w zależności od kraju, branży i okoliczności. Background check zwykle ma miejsce, gdy ktoś ubiega się o pracę, ale może również być stosowany w dowolnym momencie zatrudnienia, jeśli pracodawca uzna to za konieczne. Do jego przeprowadzenia stosuje się różne metody, w tym weryfikację wykształcenia i zatrudnienia, przeszukiwanie ogólnodostępnych baz danych czy osobiste referencje^[3].

Weryfikowane informacje mogą różnić się w zależności od kraju, branży oraz potrzeb pracodawcy, lecz najczęściej sprawdzane są następujące informacje^[4]:

• Tożsamość
• Wykształcenie
• Historia zatrudnienia
• Kwalifikacje zawodowe

Zwykle sprawdzane są również: rejestr karny, rejestr dłużników, rejestr wykroczeń drogowych czy rejestr sądowy^[5].

W trakcie procesu mogą być także brane pod uwagę referencje od przełożonych czy listy polecające od współpracowników.

Jeśli chodzi o background check w kontekście weryfikacji danych pracownika przed jego zatrudnieniem lub po otrzymaniu awansu, to jest on również określany jako background screening^[6].

Głównym powodem dla którego przeprowadza się background check jest zmniejszenie ryzyka zatrudnienia nieodpowiedniej osoby w firmie, a co za tym idzie podjęcie świadomej decyzji rekrutacyjnej^[7][8].

Wymagania i kwestie prawne różnią się w zależności od kraju. Istotne jest, że background check można przeprowadzić tylko za wiedzą i zgodą rekrutowanego^[9]. Zgoda powinna być udzielona w formie pisemnej. Raz wyrażoną zgodę aplikujący może jednak w dowolnym momencie wycofać^[10].