Bahamy (archipelag) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Zdjęcie satelitarne archipelagu | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Akwen | |
Wyspy | |
Liczba wysp | ~700 |
Powierzchnia | 14 494 km² |
Populacja (2010) • liczba ludności |
|
Mapa | |
Położenie na mapie Morza Karaibskiego | |
25°04′N 77°20′W/25,066667 -77,333333 |
Bahamy – archipelag ok. 700 wysp koralowych oraz ponad 2 tys. wypiętrzających się ponad poziom morza raf koralowych (tzw. cayos) na Oceanie Atlantyckim. Zalicza się go do Ameryki Środkowej. Ciągnie się na długości ok. 1200 km na północ od Wielkich Antyli i na południowy wschód od półwyspu Floryda. Bahamy obejmują niepodległe państwo o tej samej nazwie oraz terytorium zależne Wielkiej Brytanii – Turks i Caicos.
Główne wyspy archipelagu:
- Andros (5957 km²)
- Wielkie Abaco (1681 km²)
- Wielka Inagua (1544 km²)
- Wielka Bahama (1373 km²)
- Eleuthera (518 km²)
- Cat Island (388 km²)
- New Providence (207 km²)