Metanogeny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Metanogeny zwane też tradycyjnie bakteriami metanogennymi, bakteriami metanogenicznymi lub metanobakteriami, mimo że według obecnych klasyfikacji taksonomicznych nie są zaliczane do bakterii, są to archeowce u których głównym produktem oddychania jest metan. W tym typie oddychania beztlenowego energia użyteczna biologicznie jest pozyskiwana podczas przenoszenia elektronów z wodoru na dwutlenek węgla. Metanobakterie są bezwzględnymi anaerobami. Ich metabolizm zachodzi przy temperaturach od 0 do 70 °C, niektóre są w stanie funkcjonować nawet w temperaturze 90 °C, przy wyższych temperaturach giną. Wraz ze wzrostem temperatury wzrasta wydajność metabolizmu. Środowisko bakterii metanogennych musi być beztlenowe, pH neutralne lub lekko alkaliczne i musi zawierać przynajmniej 50% wody. Dlatego najczęściej spotyka się je w: bagnach, na uprawach ryżowych, oborniku, gnojowicy lub w układzie trawiennym przeżuwaczy. Inhibitorem bakterii metanogenicznych są: kwasy organiczne, tlen oraz środki dezynfekcyjne. Zamieszkują również: jelito grube kręgowców i układ trawienny termitów.

Taksonomia metanogenów, jak i innych prokariontów podlega badaniom i ulega przekształceniom. Jednym z roboczych systemów jest proponowany przez International Committee on Systematics of Prokaryotes z kwietnia 2008 r.[1]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Taxa covered by the ICSP Subcommittee on the Taxonomy of Methanogens – April 2008. International Committee on Systematics of Prokaryotes, 2008-04-27. [dostęp 2008-11-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-17)]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Metanogeny&oldid=74856675”