Baliats – Wikipedia, wolna encyklopedia

Baliats (Baljats) – polski herb szlachecki.

Opis herbu

W polu błękitnym łuk srebrny, napięty z takąż strzałą bez lotek, rozdartą w trzy. W klejnocie trzy pióra strusie^[1].

Pieczęć Marcina Baliatsa z 1590 roku^[2].

Baliats - Baljats.

Za: Juliusz Karol Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, u Piekosińskiego jest samo godło.
Franciszek Piekosiński, O dynastycznem szlachty polskiej pochodzeniu 1888.

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna