Baluze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Baluze
	; Herb Baluze
Typ herbu	szlachecki
Alternatywne nazwy	Balus

Baluze (Balus) – polski herb szlachecki z indygenatu.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Na tarczy dzielonej w słup w polu prawym, błękitnym snop złoty z takimiż dwiema koronami na nim i jedną nad nim. W polu lewym, czerwonym, krokiew złota z takąż koroną pod nią, dwiema gwiazdami srebrnymi w pas nad nią i półksiężycem srebrnym nad nimi.

Labry z prawej błękitne, podbite złotem, z lewej czerwone, podbite złotem.

Najwcześniejsze wzmianki

Zatwierdzony indygentem w 1658 roku^[1] dla Antoniego i Stefana Baluze'a (de Baluze)^[2].

Herbowni

Balus - Baluze - de Baluze.

Przypisy

↑ Herbarz polski, Tadeusz Gajl
↑ wilanow-palac.art.pl

Bibliografia

Herbarz polski, Tadeusz Gajl, Gdańsk, 2007, ISBN 978-83-60597-10-1

[1] Herbarz polski, Tadeusz Gajl

[2] wilanow-palac.art.pl

[1]

[2]

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna