Bandżola – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bandżola, bandżolka – instrument muzyczny, odmiana banjo mandolinowego; bardzo popularny w Warszawie przed II wojną światową, używany przez podwórkowe kapele; wyparty przez gitarę.

Pudło rezonansowe bandżoli zbudowane jest podobnie jak w tradycyjnym banjo, natomiast układ strun odpowiada mandolinie (cztery podwójne struny). Technika gry jest taka sama jak dla mandoliny.

Zobacz hasła banjola i bandżola w Wikisłowniku

• Kapela Czerniakowska