Bank Bniński, Chłapowski i Plater - Tellus – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bank Bniński, Chłapowski i Plater - Tellus
Data założenia

19 października 1862

Data likwidacji

1873

Państwo

Wielkie Księstwo Poznańskie

Siedziba

Poznań

Rodzaj banku

spółka akcyjna

Bank Bniński, Chłapowski i Plater - Tellusbank (spółka akcyjna) działający w Poznaniu w latach 1862-1873. Był prekursorem bankowych towarzystw akcyjnych w mieście[1].

Bank założono jako spółkę komandytową 19 października 1862 w Bazarze[2] z inicjatywy wielkopolskiego ziemiaństwa. Celem działania instytucji był wykup ziemi i sprzedawanie jej Polakom, udzielanie kredytów hipotecznych i obrót hipotekami ziemskimi. Bank nie posiadał polskiej konkurencji, w związku z czym jego oferta cieszyła się dużym powodzeniem, przekładając się na początkowe sukcesy, które uśpiły czujność służb kontrolnych. Nadmiernie rozbudowano akcję kredytową, zbudowano pokaźną bazę klientów niesolidnych, podjęto liczne nietrafione transakcje w handlu zbożowym, a także spekulacje papierami wartościowymi. Wszystko to doprowadziło do bankructwa banku w 1873, a także rozległych strat polskiego ziemiaństwa i instytucji kooperujących z różnych branż nie tylko w Wielkopolsce, ale też w innych zaborach i poza nimi. Sprawiło to, że Tellus stał się na długie dziesięciolecia negatywną legendą polskiej bankowości akcyjnej, częściowo hamując działalność w tym zakresie[1]. Upadek był tym dotkliwszy, że praktycznie nie poprzedzały go żadne złe informacje ekonomiczne. Sprawa nadszarpnęła zaufanie do polskich instytucji finansowych, zwłaszcza w ostrożnej gospodarczo Wielkopolsce[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Anna Bitner-Nowak, Wielkie i małe pieniądze. Bankowość w Poznaniu w XIX i na początku XX wieku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1997, s.23-24, ISSN 0137-3552
  2. a b Roman Macyra, Tellus – szlachetne cele, smutny koniec, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1997, s.55, ISSN 0137-3552