Bank zrzeszający – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bank zrzeszający – bank powstały w wyniku połączenia się co najmniej dwóch banków, pod warunkiem, że zrzesza co najmniej jeden bank spółdzielczy na zasadach określonych w art. 16 i którego fundusze własne stanowią co najmniej czterokrotność kwoty określonej w art. 32 ust. 1 Prawo bankowe, z zastrzeżeniem art. 28.

Bank zrzeszający:

• wykonuje czynności bankowe oraz inne czynności określone w ustawie Prawo bankowe lub w innych ustawach, w zakresie ustalonym w statucie banku;
• prowadzi rachunki bieżące zrzeszonych banków spółdzielczych, na których zrzeszone banki spółdzielcze utrzymują rezerwy obowiązkowe oraz przeprowadzają za ich pośrednictwem rozliczenia pieniężne tych banków;
• nalicza i utrzymuje rezerwę obowiązkową zrzeszonych banków spółdzielczych na rachunku w Narodowym Banku Polskim;
• prowadzi wyodrębniony rachunek, na którym deponowane są aktywa banków spółdzielczych, stanowiące pokrycie funduszu ochrony środków gwarantowanych;
• wypełnia za zrzeszone z nim banki spółdzielcze obowiązki informacyjne wobec Narodowego Banku Polskiego oraz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego;
• kontroluje zgodność działalności zrzeszonych banków spółdzielczych z postanowieniami umowy zrzeszenia, przepisami prawa i statutami;
• w uzasadnionych przypadkach występuje do Komisji Nadzoru Finansowego o zastosowanie środków przewidzianych w art. 138 i 141 ustawy – Prawo bankowe;
• reprezentuje zrzeszone banki spółdzielcze w stosunkach zewnętrznych w sprawach wynikających z umowy zrzeszenia;
• wykonuje inne czynności przewidziane w umowie zrzeszenia.

Bankami zrzeszającymi w Polsce są SGB-Bank S.A. w Poznaniu (od 2001 roku należy do Spółdzielczej Grupy Bankowej) i Bank Polskiej Spółdzielczości w Warszawie.

• Art. 2 pkt 2 Ustawy z dnia 7 grudnia 2000 roku o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających (Dz.U. z 2024 r. poz. 352)