Baranowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Baranowicz – polski herb szlachecki, odmiana herbu Syrokomla.

Opis herbu

W polu czerwonym na łękawicy srebrnej zaćwieczona takaż rogacina podwójnie przekrzyżowana krzyżami skośnymi. Klejnot: trzy pióra strusie. Labry: czerwone, podbite srebrem.

Z 1668 roku pochodzi wzmianka o Konstantym Baranowiczu, podstolim lidzkim.

Baranowicz, Jałowski^[1].

↑ Kasper Niesiecki, Herbarz polski, s. 433. Alfred Znamierowski w Herbarzu Rodowym podaje dla tej rodziny herb Jałowski. Tadeusz Gajl w Herbarzu polskim podaje herb własny dla tej rodziny, ale nie zamieszcza rysunku.

Odmiany	Baranowicz Hołub Jałowski Łosowicz (Syrokomla złamana) Nieszyjka Oderski Roziński Rzeczycki Sołtan Sopoćko Syrokomla II Syrokomla XIV Syrokomla XV Ustarbowski Wojniłowicz Wojniłowicz II
Odmiany niepewne	Rozmiar

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna