Barbara Jaklicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
Data i miejsce urodzenia | 19 lutego 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 22 maja 1999 |
Zawód | aktorka, reżyserka |
Odznaczenia | |
Barbara Jaklicz (ur. 19 lutego 1922 w Łodzi, zm. 28 maja 1999 tamże)[1] – śpiewaczka, aktorka i reżyserka.
Była śpiewaczką w Operze Łódzkiej (1954–1961)[2], jednocześnie będąc aktorką w Teatrze im. S. Jaracza w Łodzi (1955–1980)[2]. W 1945 podjęła studia w Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi, z których po pół roku zrezygnowała. Następnie podjęła naukę śpiewu w Średniej i Wyższej Szkole Muzycznej. Pracowała jako asystentka reżysera Emila Chaberskiego i Kazimierza Dejmka[3], a następnie była samodzielną reżyserką teatralną[2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi (1965)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (1979)[1]
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]- 1968: „Niemcy” – obsada aktorska,
- 1970: „Powrót” – obsada aktorska,
- 1971: „Jegor Bułuczow i inni” – obsada aktorska,
- 1974: „Patron dla bocznej ulicy” – obsada aktorska – żona Czcibora,
- 1982: „Wielki człowiek małych interesów” – reżyseria[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Barbara Jaklicz [online], FilmPolski [dostęp 2023-04-06] (pol.).
- ↑ a b c d Barbara Jaklicz, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-04-06] .
- ↑ tw, Poznajemy łódzkich aktorów. Barbara Jaklicz. Opera Łódzka, „Dziennik Łódzki” (111), 11 maja 1958 .
- ↑ Bolesław Dudziński, Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. Łodzi, bc.wbp.lodz.pl, 27 lutego 1965 [dostęp 2023-04-06] .