Bartłomiej Młodszy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bartłomiej (II) Młodszy (ur. ?, zm. przed 1260^[1]) – XIII-wieczny możny pomorski, członek rodu Świętoborzyców.

Syn kasztelana szczecińskiego Warcisława Młodszego; w historiografii błędnie identyfikowany, jako świadek przy czynnościach prawnych z lat 1235-1254, dotyczących donacji na rzecz opactwa cysterskiego w Kołbaczu^[2][1].

Przypuszczalnie był identyczny z rycerzem Bartłomiejem z Polic, znanym z dokumentów wystawionych w latach 1243-1259^[2]. Bartłomiej ten w 1243 roku, jako lennik księcia Barnima I nadał szczecińskim cysterkom wieś Golęcino. Pojawił się także na liście świadków przy lokacji Gardźca w 1249 roku; przy nadaniu prawa patronatu nad parafią w Pyrzycach (1250), oraz w 1252 roku, przy nadaniach donacyjnych cysterkom szczecińskim^[2][1]. Brak jego osoby przy lokacji Polic w 1260 roku, wskazuje, że musiał umrzeć przed tą datą roczną^[2][1].

• Rymar E.: Rodowód książąt pomorskich. Szczecin: Książnica Pomorska, 2005. ISBN 83-87879-50-9. Brak numerów stron w książce
• Białecki T. (red. nacz.): Encyklopedia Szczecina. T. I. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999. ISBN 83-87341-45-2. Brak numerów stron w książce