Bart Palaszewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bart Palaszewski

Palaszewski na ważeniu przed galą WEC 53
Pseudonim	Bartimus
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1983 Warszawa
Obywatelstwo	Polska Stany Zjednoczone
Wzrost	175 cm
Masa ciała	66 kg
Styl walki	boks, brazylijskie jiu-jitsu
Debiut	2002
Kategoria wagowa	lekka, piórkowa, półśrednia
Klub	Team Curran
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk	53
Zwycięstwa	36
Przez nokauty	18
Przez poddania	10
Przez decyzje	8
Porażki	17
Remisy	0
Nieodbyte	0
↑ Bilans walk aktualny na 27 listopada 2022.

Bart Palaszewski, właśc. Bartłomiej Pałaszewski (ur. 30 maja 1983 w Warszawie) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki pochodzenia polskiego. Posiadacz czarnego pasa w brazylijskim jiu-jitsu.

Palaszewski urodził się w Warszawie. Mieszkał w dzielnicy Bielany na osiedlu Chomiczówka. W wieku 13 lat wyemigrował razem z rodziną do Stanów Zjednoczonych. Palaszewski będąc już w USA nie był pewny, co chce robić w życiu. Szkolił się w zakresie fotografa, grafika komputerowego oraz w holdingu. Po obejrzeniu pierwszy raz w życiu gali MMA postanowił osobiście spróbować swoich sił w MMA jednak pierwsze cztery zawodowe walki przegrał^[1].

Zawodową karierę MMA rozpoczął w 2002 roku. Przez pierwsze cztery lata walczył na mniejszych amerykańskich galach MMA zdobywając m.in. mistrzostwo XFO wagi lekkiej. Tytuł stracił w 2005 na rzecz Claya Guidy^[2].

W latach 2006–2008 walczył dla amerykańskiej organizacji IFL będąc w drużynie Quad City Silverbacks prowadzonej przez Pata Mileticha. Stoczył w niej 12 pojedynków z czego 8 wygrał, a 4 przegrał, notując zwycięstwa nad zawodnikami UFC: Ivanem Menjivarem i Johnem Gundersonem. W 2006 wygrał dwukrotnie drużynowe mistrzostwo IFL z Quad City Silverbacks^[3]. W 2008 IFL zbankrutowało i zostało zamknięte^[4]. Jeszcze w tym samym roku związał się z czołową na świecie World Extreme Cagefighting.

3 grudnia, 2008 roku zadebiutował na gali WEC w Las Vegas. Jego przeciwnikiem był były zawodnik UFC Alex Karalexis. Palaszewski wygrał w drugiej rundzie przez TKO. Za zwycięstwo nad Alexem Karalexisem otrzymał nagrodę za „nokaut wieczoru”. Kolejne dwa pojedynki przegrał, najpierw na WEC 39 z Ricardo Lamasem przez decyzję, następnie z Anthonym Njokuani przez TKO na WEC 40.

Po dwóch porażkach z rzędu Palaszewski stoczył jedną walkę poza WEC w organizacji XFO w której w przeszłości walczył. Palaszewski wygrał przez TKO w drugiej rundzie.

Powrócił do WEC na gali numer 45 w Las Vegas, przeciwko Anthony'emu Pettisowi z którym wygrał niejednogłośnie na punkty. Do końca roku wygrał jeszcze dwa pojedynki oraz jeden przegrał. W listopadzie 2010 poinformowano o zamknięciu WEC przez Zuffa (właściciela UFC) i przeniesieniu zawodników z ważnymi kontraktami po nowym roku do UFC - również i Palaszewskiego^[5].

Palaszewski po przeniesieniu miał stoczyć swoją debiutancką walkę z Codym McKenzie na UFC 130, jednak McKenzie został wykluczony z pojedynku przez kontuzję, a na jego miejsce zestawiono Gleisona Tibau. Palaszewski ostatecznie nie wystąpił na gali 130 z powodu kontuzji, a nowym przeciwnikiem Gleisona Tibau został Rafaello Oliveira.

29 października 2011 roku stoczył przekładany debiutancki pojedynek w UFC z Tysonem Griffinem na UFC 137 w wadze piórkowej. Palaszewski wygrał przez nokaut w pierwszej rundzie oraz otrzymał bonus za „nokaut wieczoru”. 26 lutego 2012 roku na gali UFC 144 w Saitamie przegrał z Hatsu Hiokim na punkty

Po trzeciej z rzędu przegranej (z Colem Millerem) został zwolniony z UFC. W lutym 2014 zakończył karierę MMA^[6].

• 2002: MMA Nationals - 1. miejsce
• 2004-2005: Mistrz XFO w wadze lekkiej
• 2006: International Fight League - dwukrotnie drużynowe mistrzostwo z Quad City Silverbacks

Bart oraz jego dziewczyna Jen pobrali się 15 listopada 2008 roku. Para ma córkę Natalie, która urodziła się w sierpniu 2007 roku.

• Oficjalny profil na UFC.com
• Statystyki i lista walk MMA