Behem II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Behem II (Behm II, Bem) – polski herb szlachecki.

Opis herbu

Na tarczy czterodzielnej w krzyż w polach I i IV czerwonych baran srebrny w lewo; w polach II i III srebrnych gryf zielony.

W klejnocie nad hełmem w koronie z prawej pół gryfa zielonego^[1], z lewej pół barana wspiętego, srebrnego, w lewo.

Labry: Czerwone, podbite srebrem.

Nieznane pochodzenie herbu^[2].

Behem – Behm.

↑ Tadeusz Gajl podaje gryfa bez łap, ale Juliusz Karol Ostrowski, na którego się powołuje, podaje gryfa bez uszczerbień.
↑ Juliusz Karol Ostrowski przypisuje nadanie herbu Behem II Piotrowi Behemowi, jednak Tadeusz Gajl powołując się na Niesieckiego, Siebmachera i Szymańskiego przypisuje Piotrowi Behemowi herb Behem. Podobnie podaje Adam Boniecki oraz strona internetowa o rodzinie i herbie

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Herb Behem II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna