Benedykt od Jezusa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Benedykt od Jezusa FSC, Héctor Valdivielso Sáez (ur. 31 października 1910 w Buenos Aires, zm. 9 października 1934 w Turón; Asturia) – pierwszy święty Kościoła katolickiego pochodzący z Argentyny, zakonnik, ofiara prześladowań religijnych poprzedzających wybuch hiszpańskiej wojny domowej.

Pochodził z rodziny hiszpańskich emigrantów. Ochrzczony został w kościele pod wezwaniem Mikołaja z Miry, na którego miejscu obecnie znajduje się El Obelisco^[1]. Po powrocie na kontynent podjął naukę wstępując do nowicjatu lasalianów w Belgii i przyjął imię Benedykt od Jezusa. Planował podjąć działalność misyjną w ojczyźnie. Przed powrotem do Argentyny przydzielono mu pracę w szkole w Astordze, a w 1933 roku przeniesiony został do kolegium Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich pod wezwaniem Matki Bożej z Covadonga w Turónie.

5 października 1934 roku razem z grupą ośmiu towarzyszy został uwięziony^[1]. Przetrzymywani w „domu ludowym” zostali wkrótce rozstrzelani na podstawie wyroku wydanego przez komitet rewolucyjny.

Br. Benedykt od Jezusa beatyfikowany został przez papieża Jana Pawła II 29 kwietnia 1990 r., a kanonizacja odbyła się 21 listopada 1999 r. w bazylice św. Piotra na Watykanie.

Dniem, w którym wspominany jest w Kościele katolickim jest dzienna rocznica śmierci, 9 października^[1].

• Cyryl Bertram i siedmiu towarzyszy
• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• kult świętych
• modlitwa za pośrednictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 575. ISBN 83-7097-271-3.
• „L'Osservatore Romano”. Numer 2 (220) 2000. Mario Agnes – redaktor naczelny. ISSN 1122-7249. (pol.). brak numeru strony