Beninkaza szorstka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2015-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Beninkaza szorstka

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	dyniowce
Rodzina	dyniowate
Rodzaj	beninkaza
Gatunek	beninkaza szorstka
Nazwa systematyczna
Benincasa hispida (Thunb.) Cogn. A.L.P.P. de Candolle & A. C. de Candolle, Monogr. phan. 3:513. 1881
Synonimy
Benincasa cerifera Savi

Beninkaza szorstka, beninkaza woskodajna, woszcza szorstka (Benincasa hispida (Thunb.) Cogniaux) – gatunek rośliny tropikalnej z rodziny dyniowatych. Jest wykorzystywana od wieków w Azji jako warzywo. Jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju Benincasa G. Savi, Bibliot. Ital. (Milan) 9: 158. 1818 (podrodzina Cucurbitoideae, plemię Benincaseae)^[3].

Pokrój

Szybko rosnąca roślina płożąca o długich pędach.

Liście

Duże, szorstkie, ząbkowane.

Kwiaty

Żółte, o pięciu płatkach.

Owoce

Zielone, podłużne, owalne, o długości do 60 cm, pokryte woskiem i drobnymi włoskami. Wewnątrz liczne nasiona.

Gatunek uprawiany w ciepłym klimacie. Może być przechowywany do 12 miesięcy. Jest powszechnie spożywanym warzywem podczas sezonu zimowego np. w Chinach, jako jedno z niewielu warzyw dostępnych w tym czasie. Stąd po chińsku jego nazwa dosłownie oznacza „zimowy melon” (chiń. 冬瓜, pinyin: dōngguā).

W kuchni wietnamskiej, nazywany jest bí đao, i typowo używany do wyrobu zup i gulaszy. Uważa się, że gotowany z żeberkami daje zupę zwiększającą ilość mleka u matek karmiących piersią.

W kuchni chińskiej jest typowo używany przy smażeniu w głębokim tłuszczu oraz w połączeniu z kością wieprzową/wołową jako baza do „zupy z melona zimowego”, często serwowanej w drążonej czaszy z tego właśnie warzywa, która dodatkowo może być w sposób ozdobny „grawerowana” w sposób podobny do ozdób wielkanocnych. Z kandyzowanej postaci wyrabia się także cukierki (táng dōng guā) spożywane podczas chińskiego Nowego Roku. Używa się także jako nadzienie w chińskich i tajwańskich ciasteczkach księżycowych na festiwalu księżycowym.

Warzywo to jest używane do produkcji popularnego napoju o wyrazistym bardzo słodkim smaku, zwanego „herbatą z melona zimowego”, bardzo popularnego w Azji m.in. w Chinach, na Tajwanie, w Wietnamie. Wyrób napoju jest bardzo łatwy i często wyrabia się go w domu. W sklepie można zakupić bazę do napoju w postaci kostki kandyzowanego miąższu warzywa, którą gotuje się w wodzie na koncentrat, po ostudzeniu przechowuje w lodowce i do spożycia rozcieńcza dużą ilością wody. Na Tajwanie napój ten jest bardzo popularny i często serwowany schłodzony jako alternatywa do mrożonej herbaty, przy czym jest z założenia bardzo słodki.

• Miąższ niedojrzałych roślin, a także młode liście i pąki kwiatowe wykorzystuje się jako jarzynę.
• Prażone nasiona również są jadalne.

• Informacje Uniwersytetu Wrocławskiego. biol.uni.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-06)].
• Wielojęzyczna baza taksonomiczna Uniwersytetu w Melbourne
• Benincasa hispida