Ber (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ber (Behr, Behren) – inflancki herb szlachecki.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu srebrnym niedźwiedź czarny, wspięty. Klejnot: nad hełmem bez korony dwie głowy łabędzie z szyjami. Labry czarne podbite srebrem.

Herb należy do grupy mówiących. Bär oznacza niedźwiedzia w języku niemieckim.

Herb przytoczony przez Siebmachera wśród herbów szlachty Meklemburgii i Liwonii^[2].

Ponieważ herb Ber był herbem własnym, przysługiwał tylko jednej rodzinie herbownych:

Ber (Behr, Behren).

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
↑ Johann Siebmacher: Wappenbuch. Norymberga: 1701, s. 169.

Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku. Gdańsk: L&L, 2011. ISBN 978-83-60597-68-2.

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna