Bernard de Chalvron – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bernard de Chalvron
Pełne imię i nazwisko	Bernard Guillier de Chalvron
Data urodzenia	1911
Data śmierci	12 grudnia 1990
	Doradca Szefa Państwa Francuskiego ds. Algierii Francuskiej
Następca	Jacques Tiné
	Stały przedstawiciel Francji przy ONZ
Okres	od 1967; do 1970
	Ambasador Francji w NRD
Okres	od 1974; do 1976
Poprzednik	Jacques Jessel
Następca	Henry Bayle
	Odznaczenia

Ten artykuł od 2021-03 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bernard Guillier de Chalvron (ur. 1911, zm. 12 grudnia 1990) – francuski dyplomata, doradca Philippe Pétaina ds. Algierii Francuskiej, członek francuskiego ruchu oporu.

Na początku lat 40. XX wieku pełnił funkcję doradcy Szefa Państwa Francuskiego ds. Algierii, później zastąpiony został przez Jacquesa Tiné. W 1942 r. dołączył do Noyautage des administrations publiques(inne języki), a po aresztowaniu Claude Bourdeta pełnił funkcję jej przywódcy. Przekazywał alianckim dyplomatom w Paryżu kopie raportów i dokumentów ze spotkań rządu Vichy. W maju 1944 r. aresztowany i wysłany do obozu koncentracyjnego Buchenwald, uwolniony przez Amerykanów w 1945 roku.

Po wojnie dalej służył we francuskiej służbie dyplomatycznej, w latach 1967–1970 pełnił funkcję stałego przedstawiciela Francji przy ONZ, a w latach 1974–1976 był ambasadorem Francji w NRD.

Bibliografia

Didier Epelbaum. Itinéraire de Bernard de Chalvron, diplomate et chargé de mission à Vichy. Un anti-Papon. „Libération”, 3 kwietnia 1998.
Who’s Who in France. 2013, s. 500.