Bibuła filtracyjna – Wikipedia, wolna encyklopedia
Bibuła filtracyjna – bibuła do sączenia, specjalny rodzaj bibuły stosowany do oddzielania osadów od cieczy.
Bibuła filtracyjna składa się z czystej celulozy, wytwarzana jest w postaci arkuszy bądź gotowych okrągłych sączków.
W zależności od przeznaczenia rozróżnia się bibuły jakościowe (o różnej grubości) i ilościowe, specjalnie oczyszczone z domieszek mineralnych (po spaleniu masa powstałego popiołu nie przekracza 0,1 mg).
Sączki ilościowe
[edytuj | edytuj kod]W zależności od porowatości wyróżnia się sączki miękkie, średnie, twarde i utwardzone:
- sączki miękkie - rzadkie, szybkosączące, stosowane do grubych i średnich osadów oraz żeli,
- sączki średnie - stosowane do średnich i drobnych osadów,
- sączki twarde - najgęstsze sączki, stosowane do najdrobniejszych osadów,
- sączki utwardzone (hartowane) - odporne na działanie kwasów i zasad, mają dużą odporność mechaniczną w stanie mokrym i nadają się do sączenia pod próżnią.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Red. Małgorzata Wiśniewska, Encyklopedia dla wszystkich Chemia, Wydawnictwo Naukowe i Techniczne Warszawa, str. 52