Bielski (herb baronowski) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bielski Baron – polski herb baronowski.

Na tarczy pięciodzielnej w polach złotych I – szabla ukośnie w prawo rękojeścią do góry, w II i III – osiem błękitnych klinów w gwiazdę, w IV – szabla ukośnie w lewo rękojeścią do góry, w V czerwonym między rogami półksiężyca złotego półtorakrzyża złotego bez prawego dolnego ramienia, po bokach którego po takiejż gwieździe.

Nad hełmem w koronie baronowskiej pół kozła srebrnego z rogami złotymi.

Labry z prawej błękitne podbite złotem, z lewej czerwone podbite srebrem.

Herb posiada trzymacze – dwa niedźwiedzie czarne, wspięte^[1].

Całość oparta na postumencie w formie marmurowej podstawy.

Nadany w 1745 roku przez Augusta III^[2].

Bielski.

• Bielski (herb książęcy)
• Bielski Hrabia

• Samuel Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. Warszawa: 1898. Brak numerów stron w książce
• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku: ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Bielski baron z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
• Herb Bielski baron na www.jurzak.pl
• Herb Bielski baron w herbarzu Baltisches Wappenbuch