Bijnik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bijnik – element mechanizmu uderzeniowego uderzający ruchem prostoliniowym w iglicę i powodujący odpalenie naboju. Ruch bijnika jest powodowany przez sprężynę uderzeniową.

W wielu wzorach broni rolę bijnika spełnia zamek lub suwadło. W takich przypadkach rolę sprężyny uderzeniowej pełni sprężyna powrotna.

• kurek

• Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 31. ISBN 83-11-06699-X.
• Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 29. ISBN 83-86028-01-7.