Billy Bingham – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: William Bingham.

Billy Bingham

Pełne imię i nazwisko	William Laurence Bingham
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1931 Belfast
Data i miejsce śmierci	10 czerwca 2022 Birkdale
Pozycja	pomocnik/napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub St Donard’s Youth Club
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1948–1950 Glentoran 60 (21) 1950–1958 Sunderland 227 (47) 1958–1961 Luton Town 97 (33) 1961–1963 Everton 98 (26) 1963–1965 Port Vale 43 (6) W sumie: 525 (133)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1951–1963  Irlandia Północna 56 (10)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1965–1967 Southport 1967–1971 Irlandia Północna 1968–1970 Plymouth Argyle 1970–1971 Linfield 1971–1973 Grecja 1973–1977 Everton 1977 PAOK FC 1978–1979 Mansfield Town 1980–1993 Irlandia Północna
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Billy Bingham, właśc. William Laurence Bingham (ur. 5 sierpnia 1931 w Belfaście, zm. 10 czerwca 2022 w Birkdale^[1]) – północnoirlandzki piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, oraz trener piłkarski.

Był zawodnikiem m.in. Sunderlandu, gdzie podczas ośmioletniego pobytu zyskał opinię jednego z najefektowiej grających i najskuteczniejszych skrzydłowych w Division One, oraz Luton Town i Evertonu, z którym w 1963 roku zdobył mistrzostwo Anglii. Z reprezentacją Irlandii Północnej, w której barwach rozegrał 56 meczów, dotarł do ćwierćfinału mundialu 1958. Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. Łącznie przez osiemnaście lat był selekcjonerem drużyny narodowej, którą dwukrotnie wprowadzał do finałów mistrzostw świata: w 1982 roku jego podopieczni powtórzyli sukces z 1958 roku i doszli do drugiej rundy, a cztery lata później odpadli już po fazie grupowej. Ponadto Bingham był szkoleniowcem Evertonu i reprezentacji Grecji.

W 1950 roku za osiem tysięcy funtów został kupiony przez Sunderland A.F.C., w którego barwach występował przez osiem lat. Rozegrał 227 meczów i strzelił 47 goli.

Od 1958 roku był zawodnikiem Luton Town, z którym najpierw dotarł do finału Pucharu Anglii, a w następnym sezonie spadł z ekstraklasy. Przed Second Division uratowała go propozycja gry w Evertonie. W 1963 roku świętował z nim mistrzostwo Anglii.

Później przez rok występował jeszcze w Port Vale, a w 1964 roku złamał nogę i musiał zakończyć piłkarską karierę. Miał wówczas trzydzieści trzy lata.

• finał Pucharu Anglii 1959 z Luton Town
• mistrzostwo Anglii 1963 z Evertonem

W reprezentacji Irlandii Północnej od 1951 do 1964 roku rozegrał 56 meczów i strzelił 10 goli – start na mundialu 1958 (ćwierćfinał).

Dwukrotnie był selekcjonerem reprezentacji Irlandii Północnej, w latach 1967–1971 oraz 1980–1994. Po prawie trzydziestoletniej przerwie wprowadził ją do mistrzostw świata – w 1982 roku Irlandczycy doszli do drugiej rundy, wyprzedzając Jugosławię i Honduras, a cztery lata później odpadli już po fazie grupowej. Drużyna, w której grali wówczas m.in. Pat Jennings, Sammy McIlroy, Martin O’Neill i Norman Whiteside nazywana była The Billy's Boys.

W maju 1973 roku został szkoleniowcem Evertonu. W sezonie 1974–1975 zespół długo zajmował pierwsze miejsce w lidze, ale w ostatnich pięciu meczach wygrał tylko raz i ostatecznie spadł na czwartą pozycję. Na finiszu następnych rozgrywek Everton był jedenasty. Po ośmiu ligowych meczach bez zwycięstwa Bingham został zdymisjonowany w styczniu 1977 roku.

• IV miejsce w Premiership w sezonie 1974–1975 z Evertonem
• start w mundialach 1982 (druga runda) i 1986 (faza grupowa) z reprezentacją Irlandii Północnej