Bitwa pod Łopusznem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy bitwy z tatarami w 1512 roku. Zobacz też: Inną bitwę pod Wiśniowcem.

Bitwa pod Łopusznem
(bitwa pod Wiśniowcem)

Czas	28 kwietnia 1512
Miejsce	pola pod Wiśniowcem oraz Łopusznem[1]
Terytorium	Ukraina
Wynik	wygrana Litwinów, Polaków, Rusinów
Strony konfliktu
Korona Królestwa Polskiego Wielkie Księstwo Litewskie Chanat Krymski
Dowódcy
Mikołaj Kamieniecki Konstanty Ostrogski Mengli I Girej
Siły
5000 kawalerii nieznane
Straty
1000 nieznane
brak współrzędnych

Bitwa pod Łopusznem (znana także jako bitwa pod Wiśniowcem) miała miejsce 28 kwietnia 1512 roku.

W bitwie tej wojska polsko-litewskie-ruskie pod dowództwem hetmana wielkiego koronnego Mikołaja Kamienieckiego oraz hetmana wielkiego litewskiego Konstantego Ostrogskiego rozbiły najazd Tatarów Krymskich, którymi dowodził Mengli I Girej.

Kawaleria polska, licząca 5 tysięcy żołnierzy, dowodzona przez Mikołaja Kamienieckiego, przy wsparciu oddziałów litewskich i ruskich, wycięła w pień hordę tatarską i uwolniła kilkunastotysięczny jasyr. Różne źródła podają straty Tatarów na 10 tysięcy, a nawet 24 tysiące wojowników. Biorąc pod uwagę, że cała armia Chanatu Krymskiego w czasie wojny rzadko przekraczała 40 tysięcy wojowników, należy uznać te informacje o stratach za przesadzone.

• Jodok Ludwik Decjusz – Księga o czasach króla Zygmunta, przekład zespołowy pod kierunkiem K. Kumanieckiego, wstęp T. Bieńkowski, „Biblioteka Meandra” 28, PWN, Warszawa 1960, s. 64-68.
• PiotrP. Borawski PiotrP., Tatarzy w dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1986, s. 80-83, ISBN 83-205-3747-9, OCLC 830218869 .
• Paweł Jasienica, Polska Jagiellonów, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1975, Tom II, str. 62
• Mała Encyklopedia Wojskowa, 1967, Wydanie I
• LeszekL. Podhorodecki LeszekL., Chanat Krymski i jego stosunki z Polską w XV-XVIII w., Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1987, s. 85-86, ISBN 83-05-11618-2, OCLC 834841480 .