Bitwa pod Cromdale – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bitwa pod Cromdale
	Powstanie Jakobitów w Szkocji 1689–1690
	; Cromdale
Czas	1 maja 1689
Miejsce	Cromdale, Szkocja
Terytorium	Szkocja
Wynik	Zwycięstwo sił rządowych
Strony konfliktu
Jakobici	wojska rządowe
Dowódcy
pułkownik Aleksander Cannon	Thomas Livingstone
Siły
800	nieznane
Straty
400	100
	Położenie na mapie Wielkiej Brytanii miejsce bitwy
	Położenie na mapie Szkocji miejsce bitwy
	57°19′54″N 3°29′21″W/57,331667 -3,489167

Bitwa pod Cromdale – starcie zbrojne, które miało miejsce 1 maja 1690 w trakcie powstania Jakobitów w Szkocji.

Bitwa była decydującym starciem Jakobitów z wojskami rządowymi. Siły rządowe dowodzone przez generała Mackaya rozbiły resztki armii Jakobitów dowodzonych przez pułkownika Aleksandra Cannona. Do niewoli trafiło 400 rojalistów. Porażka pod Cromdale przyśpieszyła upadek powstania Jakobitów w Szkocji. Upadek powstania ułatwił Wilhelmowi III uzyskanie wpływów w Szkocji i zwycięstwo prezbiterianizmu.

Bibliografia

Jarosław Wojtczak: Boyne 1690, seria Historyczne Bitwy, wyd. Bellona, Warszawa 2008.