Bitwa pod Kalazinem – Wikipedia, wolna encyklopedia
II Dymitriada | |||
Pomnik w okolicach starcia | |||
Czas | 28 sierpnia 1609 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | Kalazin (Kałazin) | ||
Terytorium | |||
Wynik | nierozstrzygnięty | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
|
Bitwa pod Kalazinem – nierozstrzygnięte całodzienne starcia wspierającej Dymitra Samozwańca II najemnej jazdy składającej się z oddziałów polsko-litewskich pod dowództwem Jana Piotra Sapiehy z okopanymi nad Wołgą oddziałami moskiewskimi Michaiła Skopina-Szujskiego i około 300 osobowym oddziałem szwedzkim pod dowództwem Kristera Some. Podczas wojny domowej w Carstwie Rosyjskim car Wasyl Szujski zawarł w lutym 1609 sojusz ze Szwecją, w związku z czym do wojsk Szujskiego dołączyły oddziały szwedzkie. W kierunku Kolazina naprzeciw przeprawiającym się przez Wołgę wojskom wiernym Szujskiemu ruszyły wspierające Dymitra Samozwańca II pułki Sapiehy, Aleksandra Zborowskiego (kozackie chorągwie Tyszkiewicza i Kalinowskiego), rotmistrza Wielamowskiego, Budziłły (chorągiew husarii i petyhorcy Czaplińskiego), pułk Stanisława Bąka Lanckorońskiego, kozacy Kostanieckiego.
Opis starcia
[edytuj | edytuj kod]Oddziały moskiewskie po przeprawieniu się przez Wołgę, chcąc uniknąć ataku jazdy Jana Piotra Sapiehy, ukryły się za opartymi o rzekę fortyfikacjami polowymi. Ze względu na brak piechoty i artylerii, Sapieha nie przeprowadził walnego ataku, dlatego przez cały dzień prowadzone były tylko drobne potyczki pomiędzy niewielkimi grupami harcowników.
Wojska Sapiehy odstąpiły od ataków na wieść o dotarciu pod Smoleńsk wojsk króla Zygmunta III Wazy i po zwinięciu obozu w dniu 2 września 1609 roku odeszły spod Kalazina w kierunku obozu Dymitra Samozwańca II w Tuszyno pod Moskwą, a 8 września Skopin-Szujski przeprawił resztę swoich wojsk przez Wołgę[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kadrinazi: Bitwa czy nie bitwa? – Kalazin 28/08/1609 [online], kadrinazi.blogspot.com [dostęp 2017-11-17] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Józef Budziłło – "Historia Dmitra Fałszywego"
- Mikołaj Marchocki – "Historia moskiewskiej woyny prawdziwej"
- Jan Piotr Sapieha – "Dzieje Marsa Krwawego"
- List szwedzkiego oficera Kristera Some do Pedera Nilssona z 22 sierpnia 1609 roku.
- Opis źródeł i bitwy w j. polskim na blogu kadrinazi.blogspot.com