Bochen II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bochen II (Bochan, Bochen-Chmieliński) – kaszubski herb szlachecki. Ze względu na specyficzną historię regionu, mimo przynależności do Rzeczypospolitej, rodzina i herb nie zostały odnotowane przez polskich heraldyków.

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu błękitnym pół ryby barwy naturalnej, nad którą gwiazda złota.

Labry błękitne, podbite srebrem.

Wzmiankowany tylko ustnie w Die Polnischen Stamwappen Żernickiego. Rekonstrukcji dokonał Przemysław Pragert.

Wedle Żernickiego, herbu tego miała używać gałąź rodu Bochen, herbu Bochen, która przybrała nazwisko Chmieliński od posiadanej wioski, Chmieleniec. Wzmiankowana od XVIII wieku. Jednakże Przemysław Pragert ujawnił pieczęć z 1734 roku Jana Chmielińskiego, wskazująca na posługiwanie się przez niego wariantem herbu Bochen.

Oryginalnie Bochen (Bochan). Od posiadanej wioski: Chmieliński, niekiedy z Bochen w charakterze przydomka.

• Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 1. BiT, 2001, s. 41-42, 136. ISBN 978-83-919852-6-7.
• Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej. T. 5. Gdańsk: Wydawnictwo BiT Beata Żmuda-Trzebiatowska, 2018, s. 248-249, 306. ISBN 978-83-950310-3-8.