Bodziec (herb szlachecki) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bodziec – polski herb szlachecki z nobilitacji. Jeden z dwóch herbów o takiej samej nazwie (zobacz Bodziec II). Herbów tych nie łączy nic oprócz przypadkowej zbieżności nazw.

Opis z wykorzystaniem klasycznych zasad blazonowania:

W polu czerwonym bodziec srebrny z ostrogą złotą. Klejnot: trzy pióra strusie, między nimi po gwieździe złotej.

Nadany neofitom Andrzejowi i Ignacemu Koźlińskim 16 listopada 1765 (przysięga z 25 stycznia 1766, nobilitacje sekretne) oraz Andrzejowi Przewłockiemu 13 marca 1767 (herb identyczny co do godła, ale bez klejnotu)^[1].

Tadeusz Gajl wymienia następujące rody herbownych:

Koźliński^[2], Przewłocki, Rogalski. Ostatnie nazwisko należy traktować podejrzliwie, ponieważ nie wiadomo w jaki sposób herb z nobilitacji osobistej miałby przysługiwać rodzinie innej niż nobilitowane, zwłaszcza że istniał inny herb o takiej samej nazwie, nadany właśnie Rogalskiemu.

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1. Brak numerów stron w książce

• Herb Bodziec z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla