Bodziec dyskryminacyjny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bodziec dyskryminacyjny (bodziec różnicujący) to pojęcie z zakresu teorii warunkowania, w obecności którego zachowanie było wzmacniane w przeszłości^[1]. Tym samym, taki bodziec zapowiada wzmocnienie i zwiększa prawdopodobieństwo emisji zachowania.

Przykład: Zielone światło jest bodźcem sygnalizującym, że w jego obecności jesteśmy w stanie bezpiecznie przejść na drugą stronę ulicy (tym samym unikając niebezpieczeństwa jesteśmy wzmacniani negatywnie).

• warunkowanie instrumentalne
• wzmocnienie pozytywne
• wzmocnienie negatywne

The discriminative stimulus or SD

• http://www.analizazachowania.pl/analiza.htm
• Michael J. (1980). The discriminative stimulus or S(D). The Behavior analyst, 3(1), 47–49. https://doi.org/10.1007/BF03392378