Bohrowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2014-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bohrowie (Bohra, Vohra, Musta'ilici) – jedna z dwu głównych – obok chodżów – gałęzi ismailityzmu. Ich nazwa pochodzi od słowa vohorvu (vyavahar), co w gudźarati znaczy „handlować”. Twierdzą, że ich przywódcy da'iowie są zastępcami imamów. Żyją głównie w Indiach (w Gujaracie) i w Bombaju, gdzie są znani z prowadzenia dużych ośrodków naukowych. Początkowo większość z nich pochodziła z warny braminów, później zaś stali się kupcami. Znacznie silniej zasymilowali się w hinduskim społeczeństwie niż chodżowie. Jest ich obecnie 2,3–2,8 mln.

Dzielą się na kilka grup posiadających odrębne linie da'iów (daty oznaczają czas oderwania się od „głównej” gałęzi wyznania [Dawoodi]):

• Dawoodi (zwani też Daudi)
• Jafari bohrowie (1426)
• Sulajmani bohrowie (1592)
• Alavi bohrowie (zwani też Aliyah; 1625, ostatecznie 1637)
• Hebtiahs bohrowie (1754)
• Atba-i Malak bohrowie (1840)
• Postępowi Bohrowie Dawoodi (ok. 1980, uznają da'ia Dawoodi)