Box-and-one – Wikipedia, wolna encyklopedia

 Główny artykuł: Obrona (koszykówka).

Ten artykuł od 2024-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Box-and-one – jeden z typów obrony w koszykówce, który jest hybrydą krycia indywidualnego (każdy gracz obronny jest odpowiedzialny za krycie jednego gracza drugiej drużyny) oraz obrony strefowej (każdy gracz defensywny jest odpowiedzialny za określoną strefę).

W obronie box-and-one czterech graczy rozgrywa obronę strefową i ustawia się w strefie chroniącej kosz. Piąty gracz stosuje natomiast krycie indywidualne, zazwyczaj kryjąc najlepszego gracza ofensywnego w drużynie przeciwnej.

Obrona typu box-and-one jest zwykle stosowana przeciwko drużynom z jednym dominującym graczem zdobywającym punkty. Przykładem jej zastosowania mogą być spotkania Finałów NBA 2019 pomiędzy Toronto Raptors i Golden State Warriors, gdzie ten typ obrony zastosowany został przez kanadyjską drużynę. Stephen Curry otrzymał indywidualne krycie, co znacznie utrudniło mu rozgrywanie piłki i zdobywanie punktów z rzutów za trzy.

• obrona strefowa
• krycie indywidualne