French
DeutschBronisław Kotlarski – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 września 1893 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 października 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | powstanie wielkopolskie |
| Odznaczenia | |
  | |
Bronisław Kotlarski (ur. 14 września 1893 w Kębłowie, zm. 21 października 1939 w Lesznie[1]) – powstaniec wielkopolski, oficer Wojska Polskiego, kupiec, radny miejski.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 14 września 1893 w Kębłowie (ob. powiat wolsztyński), syn Stanisława i Jadwigi z d. Biskupskiej. Żonaty z Marią z d. Baer, z którą miał czworo dzieci. Brał udział w powstaniu wielkopolskim, gdzie pełnił funkcję dowódcy drużyny kębłowskiej[2], później plutonowy kompanii, w końcu dowodzący „Kompanią Kotlarskich”. 16 września 1919 został mianowany chorążym[3].
W 1920, jako żołnierz Wojska Polskiego uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, odznaczony Krzyżem Walecznych, podporucznik rezerwy Wojska Polskiego. Kupiec i działacz Zrzeszenia Samodzielnych Kupców Chrześcijańskich w Lesznie. Jeden z założycieli Banku Ludowego w Lesznie, należał do Towarzystwa Ziem Zachodnich, Związku Powstańców i Wojaków, Klubu Kręglarzy „Merkur”. Prezes Okręgowy Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” na południowo-zachodnią Wielkopolskę. 11 listopada 1938 został mianowany podporucznikiem rezerwy[3].
Zmobilizowany w sierpniu 1939 do 60 pułku piechoty wielkopolskiej, wziął udział w kampanii wrześniowej.
Został wytypowany jako jeden ze „szczególnie niebezpiecznych dla Rzeszy” (niem. „Sonderfahndungsbuch Polen”) przez V kolumnę miejscowych Niemców[4]. Internowany z grupą zakładników, a następnie rozstrzelany[5] podczas publicznej egzekucji przeprowadzonej w ramach Operacji Tannenberg pod murem więzienia w Lesznie[6][7]. Według odpisu niemieckiego wykazu wydanych kar śmierci Bronisław Kotlarski w rubryce zawierającej informacje obciążające wpisane ma: Pierwszy Prezes Związku Sokolego[8].
Pochowany w nieoznakowanej zbiorowej mogile, poza murem cmentarnym na alei do Borowej Karczmy. W każdą rocznicę egzekucji, pod tablicą (odsłoniętą 21.X.1945)[9] upamiętniającą to wydarzenie odbywa się uroczysty Apel Poległych. 21 października 1986 odsłonięto tablicę z nazwiskami ofiar mordu na zbiorowej mogile.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Niepodległości – 19 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10], zamiast uprzednio (8 listopada 1937) nadanego Medalu Niepodległości[11]
- Krzyż Walecznych[12]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Akt zgonu: USC Leszno nr 80 1940
- ↑ Historia Kębłowa. [dostęp 2010-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-08)].
- ↑ a b Kotlarski ↓.
- ↑ Trzy dni terroru. Pierwsze planowe masowe egzekucje w Wielkopolsce.. [dostęp 2007-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-26)].
- ↑ Archiwum Głównej Komisji BZH w Polsce sygn.Bd 349 /
- ↑ Zbiorowa zbrodnia pod murem więzienia. [dostęp 2011-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-10)].
- ↑ Archiwum Głównej Komisji BZH w Polsce sygn.489 z/
- ↑ Jerzy Zielonka: Egzekucja 20 października 1939 r[oku]. Kościan: Leszno: "Aga" : na zlec. ZML, 1994, s. 23. ISBN 83-82570-91-4.
- ↑ Tablica na murze więzienia. [dostęp 2012-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)].
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409.
- ↑ Biogramy ofiar egzekucji (21.X.1939). [dostęp 2007-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-15)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Zielonka: Egzekucja 21 października 1939 r[oku]. Kościan: Leszno : "Aga" : na zlec. ZML, 1994. ISBN 83-82570-91-4.
- Kalendarium miasta Leszna. Leszno: Urząd Miasta, 1996. ISBN 83-906806-3-7.
- K. Radziwończyk, Akcja Tannenberg grup operacyjnych Sipo i SD w Polsce. Jesień 1939, Przegląd Zachodni 1966, nr 5, s. 103
- Ewa Szymańska: Ludzie pierwszych lat niepodległości Leszna. Bronisław Kotlarski. [dostęp 2020-08-02].