Bronisław Teodor Emil Czyżek – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bronisław Teodor Emil Czyżek
major saperów major saperów
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1886
Krynica

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

XXIII Batalion Saperów

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Niepodległości Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Bronisław Teodor Emil Czyżek (ur. 7 lipca 1886 w Krynicy, zm. ?) – major saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 lipca 1886 w Krynicy, w ówczesnym powiecie nowosądeckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Alojzego[1]. W czasie służby w c. i k. armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów rezerwy piechoty ze starszeństwem: chorążego (1 stycznia 1913), podporucznika (1 marca 1915) i porucznika (1 listopada 1916). W latach 1913–1917 jego oddziałem macierzystym był batalion saperów nr 2, a później batalion saperów nr 4[2][3][4][5]. W marcu 1915, jako oficer c. i k. armii prowadził wykłady z zakresu fortyfikacji polowej i minerstwa dla saperów I Brygady Legionów[6].

Następnie od 1918 do 1923 służył w 5 pułku saperów na stanowiskach, najpierw w kompanii zapasowej saperów nr 5, zmienionej później na 5 zapasowy batalion saperów w Krakowie jako dowódca batalionu, a następnie zostaje dowódcą XXIII batalionu saperów[7][8][9]. 9 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w Korpusie Inżynierii i Saperów, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[10]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 77. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[11].

W styczniu 1924 zostaje przydzielony do Okręgowej Składnicy Inżynieryjnej Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V na stanowisko kierownika, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku saperów[12][13]. Do 1928 pełni obowiązki w 5 Okręgowym Szefostwie Saperów w Krakowie[14]. Z dniem 1 lipca 1929 zostaje przeniesiony do 6 Dywizji Piechoty na stanowisko szefa saperów[15].

W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[16].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne.
  2. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 369, 939.
  3. ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 182, 838.
  4. ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 169, 1142.
  5. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 216, 1414.
  6. ↑ Żmigrodzki 1935 ↓, s. 75.
  7. ↑ Jednodniówka 1925 ↓, s. 16.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 882, 906.
  9. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 341, 592.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 36 z 22 września 1920 roku, s. 893.
  11. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 230.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 24 stycznia 1924 roku, s. 35.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 806, 829.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 582, 592.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 201.
  16. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 350, 945.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 16 września 1922, s. 704.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 232, sprostowano imię z „Bolesław” na „Bronisław”.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 882.
  20. ↑ Jednodniówka 1925 ↓, s. 27.
  21. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  22. ↑ M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  23. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1414.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bronisław_Teodor_Emil_Czyżek&oldid=74355210”