Bruthi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Bruthi – polski herb szlachecki z indygenatu.

Opis herbu

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu barwy niewiadomej (najpewniej czerwonym) orzeł srebrny, ukoronowany, z małą tarczą na piersiach, na której niewiadomy herb rodowy.

Najwcześniejsze wzmianki

Zatwierdzony indygenatem 5 kwietnia 1590 roku dla posła do Turcji^[1]. Bartłomieja Bruthiego z Epiru. Orzeł jest udostojnieniem rodowego herbu i pochodzi z herbu Królestwa Polskiego.

Herbowni

Bruthi.

Przypisy

↑ Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001, s. 25. ISBN 83-7181-173-X.

Bibliografia

Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 25. ISBN 83-7181-217-5.

[1] Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001, s. 25. ISBN 83-7181-173-X.

[1]

Herby	szlachecki mieszczański chłopski własny państwowy miejski korporacji fantazyjne mówiący
Elementy herbu	tarcza herbowa godło (figury heraldyczne, mobilia herbowe) klejnot herbowy zawój (tortillon) korona heraldyczna korona rangowa hełm heraldyczny labry ostrew płaszcz heraldyczny trzymacze heraldyczne podpory heraldyczne postument heraldyczny order herbowy dewiza herbowa zawołanie
Oznaki godności	świeckie kościelne
Inne	herbarz rola herbowa herold blazonowanie szrafowanie tynktura krzyż heraldyczny totem kamon
Działy heraldyki	heraldyka francuska (heraldyka napoleońska) heraldyka polska (heraldyka kaszubska) heraldyka brytyjska (heraldyka angielska, heraldyka szkocka) heraldyka kościelna heraldyka szachowa heraldyka fantazyjna