Bruzda obręczy – Wikipedia, wolna encyklopedia
Bruzda obręczy (łac. sulcus cinguli) – w anatomii człowieka bruzda na powierzchni przyśrodkowej półkuli mózgu, otaczająca od zewnątrz zakręt obręczy. W jej przedłużeniu ku tyłowi występuje bruzda podciemieniowa[1][2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 306, ISBN 978-83-200-4203-0 .
- ↑ Zarys anatomii mózgowia, [w:] Bogusław K. Gołąb , Anatomia czynnościowa ośrodkowego układu nerwowego, dr hab. med. Kazimierz Jędrzejewski UM, wyd. V uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2014, s. 42, ISBN 978-83-200-4727-1 .