Ch 11 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ch 15 tego samego typu, w służbie Wolnej Francji | |
Klasa | |
---|---|
Historia | |
Marine nationale | |
Nazwa | Ch 11 |
Wejście do służby | 1940 |
Wycofanie ze służby | 3 lipca 1940 |
Marynarka Wojenna | |
Nazwa | OF Ch 11 |
Wejście do służby | 19 lipca 1940 |
Wycofanie ze służby | 5 lutego 1941 |
Marine nationale | |
Nazwa | Boulogne |
Wejście do służby | 5 lutego 1941 |
Wycofanie ze służby | 1948 |
Los okrętu | zezłomowany 23 listopada 1948 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | 137 ts |
Długość | 37,10 m |
Szerokość | 5,70 m |
Napęd | |
Motorowiec spalinowy, 1100hp | |
Prędkość | 15,50 węzła |
Uzbrojenie | |
1 działo kal. 75,2 mm 1 ckm plot miotacz bomb głębinowych. | |
Załoga | 23 |
Ch 11 (Q 011) – ścigacz okrętów podwodnych (chasseur) marynarki francuskiej przejęty przez marynarkę brytyjską po upadku Francji w 1940 r. 19 lipca 1940 roku obsadzony przez marynarzy PMW (wraz z innymi okrętami francuskimi, między innymi bliźniaczym Ch 15). W polskiej służbie określany był prefiksem OF (Okręt Francuski).
1 września 1940 wszedł w skład Grupy Trawlerów w Dartmouth jako okręt strażniczy, służący do patroli przeciwinwazyjnych[1]. Do końca roku wykonał 38 patroli, a w styczniu i lutym 1941 – 11 patroli, bez styczności z wrogiem[1]. Od początku 1941 roku wchodził wraz z Ch 15 w skład Grupy Okrętów Strażniczych[1].
6 lutego 1941 roku zwrócony władzom brytyjskim i zwrócony marynarce Wolnej Francji[1]. Jako Boulogne służył do 1949 (do 1948 roku[2]). Został zezłomowany 23 listopada 1948 roku[2].
Dowódcy:
- kpt. mar. Jerzy de Latour (11 sierpnia 1940 - luty 1941)[1]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Okręty francuskie pod polską banderą
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Pertek: Wielkie dni małej floty. Warszawa: 1987. ISBN 83-10-08902-3.
- Jan Piwoński: Flota spod biało-czerwonej. Poznań: 1987. ISBN 83-210-0542-X.