Cabaletta – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cabaletta (wł. cobola, cobla – kuplet) – pierwotnie aria operowa z prostym, ożywionym rytmem; później – krótka, szybka, finalna część arii operowej, wprowadzana zwykle pod koniec aktu^[1].

Przykładem wczesnego typu cabaletty jest aria Le belle immagini z opery Glucka Parys i Helena (1770). W XIX-wiecznej operze włoskiej cabaletta oznacza albo krótką arię w szybkim tempie z powtórkami (arie Rossiniego, Belliniego), albo ozdobne zakończenie arii – końcowa stretta (np. Sempre libera z Traviaty Verdiego). W operze The Rake's Progress (1951) I. Strawińskiego cabaletta Anny (I go, I go to him; druga część Quietly, night) ma starszą formę krótkiej arii, utrzymanej w szybkim, stałym tempie.

Przypisy

↑ JanuszJ. Ekiert JanuszJ., Bliżej muzyki : encyklopedia, wyd. 2 (popr. i uzup.), Warszawa: "Muza", 2006, ISBN 83-7200-087-5, OCLC 76341805 [dostęp 2020-02-06] .

Bibliografia

Encyklopedia muzyki PWN, 1995
cabaletta, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).

[1] JanuszJ. Ekiert JanuszJ., Bliżej muzyki : encyklopedia, wyd. 2 (popr. i uzup.), Warszawa: "Muza", 2006, ISBN 83-7200-087-5, OCLC 76341805 [dostęp 2020-02-06] .

[1]