Caojiang – Wikipedia, wolna encyklopedia

Caojiang
Ilustracja
Sōkō w 1897 roku
Historia
Stocznia

stocznia Jiangnan, Szanghaj

Wodowanie

1869[a]

 Cesarstwo chińskie
Nazwa

Caojiang

Wejście do służby

1869

Wycofanie ze służby

zdobyty przez Japończyków 25 lipca 1894

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Nazwa

Sōkō

Wejście do służby

25 lipca 1894

Los okrętu

rozebrany 1904

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

600 ton

Długość

47,75 m

Szerokość

8,61 m

Zanurzenie

3,25 m

Napęd
1 maszyny parowe, moc 600 KM, 1 śruba; 2 maszty z pełnym ożaglowaniem
Prędkość

9 węzłów

Uzbrojenie
4x160mm (początkowe)
Załoga

79

Caojiang (chiń. trad. 操江; pinyin Cāojiāng; starsze transkrypcje, spotykane w literaturze: Ts'ao Chiang) – chińska kanonierka z końca XIX wieku. Drugi okręt zwodowany w stoczni Jiangnan w Szanghaju, w czasie wojny chińsko-japońskiej zdobyty przez Japończyków, służył później we flocie japońskiej jako Sōkō.

Drewniana[1] (lub ze szkieletem stalowym[2]) kanonierka, o wyporności 640[1] (600[2]) ton, o mieszanym, parowo-żaglowym napędzie. Posiadała pojedynczą maszyną parową z kotłami cylindrycznymi, napędzającą jedną śrubę i dwa maszty z pełnym ożaglowaniem[2].

Zbudowana pierwotnie dla floty Nanyang, służyła na Jangcy do 1872, kiedy została przejęta przez Li Hongzhanga na rzecz zarządzanej przez niego prowincji Zhili. W 1881 stanowiła jeden z pierwszych okrętów tworzonej przez niego Floty Beiyang, służąc jako okręt patrolowy i jacht gubernatorski[1].

Na początku wojny chińsko-japońskiej eskortując transportowce wojska do Korei, natknęła się na trzy nowoczesne japońskie krążowniki w czasie bitwy pod Pungdo[1]. Dowódca okrętu, trzeźwo oceniwszy szanse, poddał się bez strzału krążownikowi „Akitsushima”. Wcielona do służby japońskiej jako "Sōkō", ok. 1898 została przezbrojona w dwie armaty Armstronga kal. 76 mm. Skreślona z listy floty w 1902, została ostatecznie rozebrana w 1904[3].

  1. Według R. Chesneau i E. Kolesnika zwodowana w 1876, co jednak nie zgadza się z przebiegiem służby opisywanym w bardziej specjalistycznej książce R.N. Wrighta

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Richard N.J. Wright: The Chinese Steam Navy, 1862-1945. London: Chatham Publishing, 2001, s. 34. ISBN 1-86176-144-9. (ang.).
  2. a b c Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 397. ISBN 0-85177-133-5.
  3. Hansgeorg Jentsura, Dieter Jung, Peter Mickel: Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869–1945. Naval Institute Press, 1976, s. 116. ISBN 0-87021-893-X. (ang.).