Carstwo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Carstwo, carat^[1] – państwo, którego panujący monarcha nosi tytuł cara lub carycy. Nazwa pojawiła się w średniowieczu. „Carstwo” jest słowiańską nazwą cesarstwa, wywodzącą się z Bizancjum. Tytułu car używali władcy Rosji, Bułgarii i Serbii.

W 1721 Piotr I Wielki przyjął godność imperatora, która miała być traktowana jako odpowiednik cesarskiej, zaś tytulaturę carską określono jako odpowiednik królewskiej.

• Carstwo Rosyjskie – państwo historyczne istniejące w latach 1547–1721, potem Imperium Rosyjskie
• Carstwo Serbskie – państwo historyczne istniejące w latach 1346–1371
• Carstwo Bułgarii:
  • I Carstwo Bułgarii – państwo historyczne istniejące w latach 917–1018, potem wcielone do Bizancjum
  • Carstwo Bułgarów i Wołochów (II Carstwo Bułgarii) – państwo historyczne istniejące w latach 1186–1393, podbite przez Imperium Osmańskie
  • Carstwo Widyńskie – państwo historyczne istniejące w latach 1356–1365
  • Carstwo Tyrnowskie – państwo historyczne istniejące od XIII wieku do 1393
  • III Carstwo Bułgarii – państwo historyczne istniejące w latach 1908–1946, potem Ludowa Republika Bułgarii

• samodzierżawie – ustrój polityczny w Rosji od XVI wieku do roku 1917; wersja monarchii absolutnej.