Cel powietrzny – Wikipedia, wolna encyklopedia
Cel powietrzny – obiekt znajdujący się w przestrzeni powietrznej (np. samolot, śmigłowiec, rakieta lub inny statek latający, skoczek spadochronowy w czasie opadania itp.), do którego prowadzi się ogień[1].
Rozróżnia się cele powietrzne[2]:
- pojedyncze
- grupowe
- grupy celów
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 64.
- ↑ Domański 1974 ↓, s. 65.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Domański: 1000 słów o samolocie i lotnictwie. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974. OCLC 5889186.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3. OCLC 6449276.