Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Płazowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
cerkiew parafialna | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | obecnie nieużytkowana | ||||||||||
Kościół | |||||||||||
Wezwanie | Zaśnięcia Matki Bożej | ||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Narol | |||||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu lubaczowskiego | |||||||||||
50°18′45,93″N 23°14′29,91″E/50,312758 23,241642 |
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Płazowie – murowana parafialna cerkiew greckokatolicka, znajdująca się w Płazowie.
Cerkiew zbudowana została w 1936, w miejscu starszej, drewnianej cerkwi z 1728. Do parafii należała filialna cerkiew w Hucie Różanieckiej. Parafia należała do dekanatu lubaczowskiego, po I wojnie światowej do cieszanowskiego.
Karol Notz o starej cerkwi pisze, że na nawie miała napis: „Świątynię tę […] Mikołaja Stertyńskiego kosztem mieszczan miasta Płazowa za przyłożeniem się Iwana Grocha i żony jego Katarzyny roku bożego 1798.” Ikonostas w cerkwi miał być przywieziony ze wschodu, o bizantyjskim stylu, odnowiony w 1873 roku. Był obraz św. Mikołaja z 1740 roku. Przed tą cerkwią, była jeszcze starsza, która stała obok na pagórku[1].
Po wojnie[której?] cerkiew opuszczona i nieużywana.
- Widok od prezbiterium
- Widok od strony południowej
- Elewacja frontowa
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Styrna, A Mamoń, Zabytki ziemi lubaczowskiej. Przemiany w latach 1904-2004, na podstawie rękopisu Karola Notza str. 182-183, Kraków 2004
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dmytro Błażejowśkyj, Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939), Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X