Char siu – Wikipedia, wolna encyklopedia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0b/Char_siew_rice_zz.jpg/240px-Char_siew_rice_zz.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/fa/%E3%83%81%E3%83%A3%E3%83%BC%E3%82%B7%E3%83%A5%E3%83%BC%E9%BA%BA.jpg/240px-%E3%83%81%E3%83%A3%E3%83%BC%E3%82%B7%E3%83%A5%E3%83%BC%E9%BA%BA.jpg)
Char siu (chiń. upr. 叉烧; chiń. trad. 叉燒; pinyin chāshāo; jyutping caa1 siu1) – kantoński sposób przyrządzania pieczonego mięsa.
Znaki chińskie znaczą dosłownie „widelec” i „piec”. Nazwa wzięła się od długich widelców, na które nabijane są wąskie paski wieprzowiny. Mięso uprzednio marynuje się w mieszaninie miodu, sosu sojowego, sosu hoisin, przyprawie pięciu smaków oraz wina ryżowego huangjiu. Marynata nadaje mięsu ciemnoczerwony kolor. Tradycyjnie char siu spożywa się z ryżem cha siu fan, makaronem cha siu mein lub w specjalnych bułeczkach zwanych cha siu baau.
Danie to jest popularne również w innych krajach południowo-wschodniej Azji oraz na Hawajach.
W Japonii jest to chāshū, także chāshū-rāmen lub chāshū-men (plastry pieczonej wieprzowiny podawane w misce z kluskami rāmen)[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Richard Hosking: A Dictionary of Japanese Food. Tokyo: Tuttle Publishing, 1996, s. 30, 107, 108. ISBN 978-4-8053-1335-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Pospieszyńska, Katarzyna: Kuchnia chińska Warszawa 1988 ISBN 83-209-0536-2.
- Markuza, Biruta: Smak tropików (kuchnie Pacyfiku) Warszawa 1990 ISBN 83-208-0750-6.