Chengtian Chuanzong – Wikipedia, wolna encyklopedia
Chengtian Chuanzong (chiń. upr. 承天传宗; chiń. trad. 承天傳宗; pinyin Chéngtiān Chuánzōng; kor. 승천전종 Sŭngch'ŏn Chŏnjŏng; jap. Shōten Denshū; wiet. Thừa Thiên Truyền Tông) – chiński mistrz chan ze szkoły yunmen.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]O jego życiu wiadomo bardzo niewiele. Nauczał w klasztorze Chengtian w Quanzhou. Klasztor ten był uważany za jeden z trzech wielkich klasztorów w Fuzhou.
Mnich spytał mistrza Chengtiana:
- „Kiedy wspaniałe działanie jest przejawiane bez przeszkód czy zahamowań, co wtedy?”
Chengtian powiedział:
- „Dziś w Chengtian flaga została podniesiona i opuszczona”.
Mnich krzyknął. Chengtian powiedział:
- „Spadkobierca Linjiego.”
Mnich krzyknął powtórnie. Chengtian uderzył go.
Pierwsza liczba oznacza kolejność pokoleń mistrzów od 1 patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.
Druga liczba oznacza kolejność pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.
Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.
- 33/6. Huineng (638–713)
- 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
- 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
- 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)
- 37/10. Longtan Chongxin (782–865)
- 38/11. Deshan Xuanjian (819–914)
- 39/12. Xuefeng Yicun (822–908)
- 40/13. Yunmen Wenyan (862–949) szkoła yunmen
- 41/14. Xianglin Chengyuan (908–987)
- 42/15. Zhimen Guangzuo (zm. 1031)
- 43/16. Jiufeng Qin (bd)
- 43/16. Xuedou Chongxian (980–1052) autor Zapisków Błękitnej Skały
- 44/17. Tianyi Yihuai (993–1064)
- 45/18. Yang Wuwei (bd)
- 45/18/ Yuantong Fashen (bd)
- 44/17/1. Chengtian Chuanzong (ta linia przekazu została przeniesiona do Wietnamu przez Caodonga (wietn. Thảo Đường))
- 44/17. Tianyi Yihuai (993–1064)
- 42/15. Zhimen Guangzuo (zm. 1031)
- 41/14. Xianglin Chengyuan (908–987)
- 40/13. Yunmen Wenyan (862–949) szkoła yunmen
- 39/12. Xuefeng Yicun (822–908)
- 38/11. Deshan Xuanjian (819–914)
- 37/10. Longtan Chongxin (782–865)
- 36/9. Tianhuang Daowu (748–807)
- 35/8. Shitou Xiqian (700–790)
- 34/7. Qingyuan Xingsi (660–740)
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andy Ferguson. Zen’s Chinese Heritage. The Masters and Their Teachings. Wisdom Publications. Boston, 2000. s. 518. ISBN 0-86171-163-7.