Chwyt pistoletowy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Chwyt pistoletowy – element broni strzeleckiej służący do jej trzymania podczas prowadzenia ognia, umieszczany obok spustu.

Pierwotnie wykorzystywany wyłącznie jako rękojeść pistoletów (stąd nazwa), z czasem ze względu na wysoką ergonomię, zaczęto go stosować również w innych rodzajach broni strzeleckiej: pistoletach maszynowych, karabinach automatycznych itp. Wewnątrz chwytu pistoletowego może znajdować się gniazdo magazynka lub elementy mechanizmu spustowego.

• Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 55. ISBN 83-11-06699-X.