Cięgno – Wikipedia, wolna encyklopedia
Cięgno – element pracujący na rozciąganie wzdłużne (zwykle wiotki, przenoszący tylko siły rozciągające)[1].
Jako cięgna stosowane są liny, łańcuchy, pasy (na przykład w przekładni pasowej) i cienkie pręty.
Mogą one służyć także do sprężania konstrukcji[2][3]. Cięgna sprężające mają postać drutów lub ich splotów (strun lub kabli).
Cięgno doskonale wiotkie umieszczone między dwiema podporami zwisa według krzywej o równaniu[4]:
(1) |
w którym gdzie jest składową poziomą naciągu cięgna, a jego jednostkowym ciężarem własnym.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- Cięgło
- Linka Bowdena
- Krzywa łańcuchowa – wyprowadzenie wzoru (1)
- Trzonolinowiec
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Д.Р. Меркин, Введене в механику гибкоӣ нити, Глав. ред. физ-мат. литературы, Москва „Наука” 1980.
- ↑ Szymon Pałkowski: Konstrukcje cięgnowe. WNT, Warszawa 1994.
- ↑ A.W. Pierelmuter: Ustroje prętowo-cięgnowe. Arkady, Warszawa 1972.
- ↑ Jerzy Hajduk, Jan Osiecki: Ustroje cięgnowe. Teoria i obliczanie. WNT, Warszawa 1970.